Kayıp Halka: Ebeveynlerin Duygu ve Düşünceleri

Hepimizin çocuklarıyla ilgili hayalleri var. Mutlu ve sağlıkla büyümelerini istiyoruz. Çevresinde hep onu bizim gibi sevecek koruyacak insanlar olsun istiyoruz. Çocuklarımızın başarılı, merhametli, bağımsız olmalarını istiyoruz ve en önemlisi tüm bunların gerçekleştiğinden emin olmak için aktif rol oynamak istiyoruz. Erken çocukluk ve okul çağında tüm bunların anlamı daha da büyüktür çünkü bu dönemde çocuklarımızın tüm dünyalarıyızdır ve bize bu kadar bağımlı oldukları başka bir dönem yoktur. Fakat hepimizin bildiği gibi tüm bunları söylemesi yapmasından daha kolaydır. En kararsız olduğumuz zamanlarda ya da çocuk büyütmenin zorluklarıyla karşı karşıya kaldığımızda zihnimiz kendi yorumlarını ve uğultusunu duyurmaya başlar. Ebeveyn olarak yaptıklarımızı, o an içinde verdiğimiz kararları ve çocuklarımızın davranışlarını yargılamaya başlarız. Ebeveyn olmak zor bir görevdir ve sıklıkla kendimizi en acımasızca eleştirenler yine biz oluruz.

Ebeveyn olarak, sahip olmaktan hiç de gurur duymadığınız ya da mümkün olsa aklınızdan tümüyle silmek istediğiniz anlarınızı, yaşadığınız en güç zamanları düşünün.Şimdi burada bunları anlatmanızı istediğimi hayal edin. Bu anılarınızın ve deneyimlerinizin ne kadarını rahatlıkla paylaşır, ne kadarını kendinize saklardınız?

Bize başvuran ebeveynlerin çoğu, çocuklarına karşı davranışları veya onlar hakkındaki duyguları ile ilgili utanç hissediyorlar. Çünkü yukardan bir ses onlara “Of hayır sakın bunu söyleme, iyi ebeveynler asla böyle şeyler düşünmez ya da bunu söylersem kötü bir ebeveyn olduğumu düşünürler.” gibi şeyler söylüyor. Ebeveynlerin kendilerini hazır hissettiklerinde bizimle paylaştığı bazı örnekler göstereceğim.

  • Keşke tatile çıkıp tek başıma kalabilsem, sürekli bana ihtiyaç duyulmasından bıktım
  • Kalabalık alanlarda alışveriş merkezi misafirlik marketlerde çocuğum yanlış davrandığında oradan koşarak kaçmak istiyorum.
  • Bazen o kadar sinirleniyorum ki kontrolümü kaybedebileceğimden endişeleniyorum.

Ebeveynlerin bu deneyimlerini okumak size nasıl hissettirdi?

“Hayır bu ben değilim şeklinde miydi? Yoksa bir şekilde bu tip düşüncelerle az da olsa temasa geçebiliyor musunuz?”

Ebeveynler çevrelerinden bu ve buna benzer düşüncelerini saklamayı öğrenirler. Bu düşüncelerin hatalı ve yanlış olduğunu düşünürüz. Bu düşünceleri duymanın bile bize ‘kafası atan’ ve çocuklarına zarar veren ebeveynleri çağrıştırması mümkündür. Bu tür düşüncelerin kimi zaman var olduğunu kabul etmek, kültürel açıdan ‘kötü ebeveyn’ olmakla eşit görülür. İster inanın ister inanmayın ama bu hisler ebeveyn olma deneyiminin normal birer parçasıdır. Yalnız olmadığınızı duymak sizi biraz rahatlatabilir ancak bu rahatlama hissi pek de uzun sürmez. Çevrenizde, sosyal medyada, televizyonda her şeyi rayına oturtmuş gibi görünen başka ebeveynler gördüğünüzde zihniniz sizi her zaman haksız çıkaracak karşılaştırmalar yapabilir. Peki biz zihnimize kulak verecek miyiz?

Zihniniz birçok farklı konuda muhteşem bir yardımcıdır. Geleceği planlamanıza ve kendiniz, çocuğunuz ve aileniz için en iyi olanı değerlendirebilmenize ve seçmenize yardımcı olur. Zihniniz farkında bile olmadığınız tehlikeleri ölçmede ve bunlardan korunmada size yardımcı olur. Günlük yaşantınızda çocuğunuzla geçireceğiniz zamanı planlamanıza da yardımcı olur. Henüz gelmemiş olmasına rağmen geleceği tahmin edebilmenize ve geçmişi düşünerek de ondan ders çıkarmanızı sağlar. Zihinler herkes için aynı çalışır ve insanlar olarak bizi birbirimize bağlar. Ne yazık ki bize tanıdığı bütün bu avantajların yanında, zihinlerimiz bazen çocuklarımızla etkileşimimizde araya girer ve bizi içinde bulunduğumuz ana karşı körleştirir. Eğer bu körleşme vaziyeti size tanıdık geliyorsa insan olmaya hoşgeldiniz.

KAYNAK

Coyne, L.; Murrel, A., (2021), Keyifli Ebeveynlik, (1. Baskı), Litera Yayıncılık, İstanbul.

Leave a Reply

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir